یکی از شکل‌های ارتباط، ارتباط از طریق شبکه‌های اجتماعی مجازی است که از گروه‌هایی تشکیل شده است که توسط یک یا چند نوع خاص از 

وابستگی، مانند ایده‌ها و تبادلات مالی، دوستی‌ها، خویشاوندی، لینک‌های وب، و … به هم متصل‌اند. این شبکه‌های اجتماعی در عین حال که 

فضا‌هایی هستند که در آن‌ها افراد دوستان جدیدی پیدا می‌کنند و با دوستان قدیمی خود را در جریان تغییرات زندگی‌شان قرار می‌دهند، مکان‌هایی 

برای تبادل نظر هستند که در آن‌ها اقشار مختلف جامعه عقاید و نظرات خود را با هم به اشتراک می‌گذارند. اما به‌طور نا خواسته این ارتباط وقت و 

زمان بسیاری را به خود اختصاص می‌دهد و ناچار برای استفاده بهینه از این فضای ارتباطی باید آن را مدیریت کرد. اتلاف زمان جزیی نا گسستنی از 

مدیریت زمان است و هر کس که درک درست و جامعی از آن داشته باشد در خواهد یافت که مدیریت زمان اهمیت بسیاری در زندگی بشر دارا 

می‌باشد. زمان ارزشمندترین سرمایه‌ی هر فرد، گروه و سازمان است. زمان به عنوان تنها سرمایه‌ی برگشت‌نا‌پذیر در اختیار انسان، تنها سرمایه‌ی 

غیر‌قابل خریداری و غیر‌قابل تولید و بازیافت است. کنترل زمان و مدیریت بر آن یعنی به اختیار در‌آوردن بازده زمانی تأثیر‌گذار  بر یک تصمیم و جدا 

کردن آن از قطار زمان، به نحوی که گذر زمان بر آن تصمیم بی‌اثر شود. لحظه‌ای که ما توانایی آن را داشته باشیم که تصمیمات مناسبی اتخاذ و یا 

انتخاب کنیم که گذر زمان بر اجرای آنها بی‌تأثیر باشد، دیگر زمان در کنترل ما خواهد بود و مدیریت زمان مفهوم خواهد داشت.                                               

   پی‌نوشت:

از شروع بحران (کوید-۱۹) نوع ارتباطات کاملا متفاوت شده است. ترغیب کردن مردم به ارتباط از طریق فضای مجازی ( شبکه‌های اجتماعی ). چیزی که در حال‌حاضر حائز اهمیت است به دلیل بحران‎‌های‌ شخصی، اقتصادی و اجتماعی سلامت‌روان مردم است و کمک به آن‌ها که بهتر بتو انند شرایط را تحمل و تا حدود زیادی مثل گذشته به زندگی معمولی خود ادامه دهند و ترغیب آن‌ها برای یک شرایط قابل قبول، استفاده از شبکه‌های اجتماعی است. چرا‌که دائم از مردم درخواست می‌شود که تا حدامکان در منزل بمانند و اگر مجبور شدند از خانه خارج شوند، ماسک و فاصله اجتماعی را فراموش نکنند و تلاش آن‌ها بر این باشد که ارتباط خود را به حداقل برسانند. ولی از واقعیت نمی‎توان فرار کرد چرا که انسان‌ها  موجودات اجتماعی هستند و در تنهایی می‌پوسند ، دوری از عزیزان بسیار درد‌آور  و آسیب‌های روانی جدی و جبران‌ناپذیری  را به افراد تحمیل می ‌‌‎کند. پس ارتباط با خانواده، دوستان، همکاران و خلاصه هر کسی که به‌نوعی با فرد در ارتباط بوده است ، و در حال‌حاضر این ارتباط بدلیل شرایط خاص قطع شده، می‌تواند از طریق تلفن، اینترنت، شبکه‎ های اجتماعی در ارتباط باشد و این راهکار می‌تواند بسیار کمک‌کننده  باشد و گپ زدن با آن‌ها،  از مشکلات خود، ترس‌ و هراس از آینده و این‌که چه خواهد شد و چه سرنوشتی در انتظار همه ماست، حرف زدن و متقابلا از مشکلات آن‌ها‌ پرسیدن، همراهی و همدلی کردن با آن‌ها، این پیام را به ارمغان خواهد آورد که همه شرایط یکسانی را تجربه و پشت سر می‌گذاریم ، رفع دلتنگی  و دیدار عزیزان‌مان از طریق اپلیکیشن‌ها   مثل واتساپ و …که از نظر روانی بسیار کمک‌کننده است. پس با هم از طریق فضای مجازی ارتباط داشته باشیم و سعی کنیم لحظات خوشایندی را برای هم رقم بزنیم که تحمل شرایط به‌مراتب راحت‌تر خواهد بود. از فرزندان نیز  نمی‌شود غافل بود آن‌ها باید بدانند که در سختی‎‌ها هم می‌توان شاد بود و لحظات شیرینی را در کنار هم رقم زد. البته که انرژی فقط با هدف‌گذاری، برنامه‌‎ریزی و نظم در انجام کارها  تا رسیدن به هدف، هم برای والدین بسیار کمک‌کننده خواهد بود و بطور غیر مستقیم به فرزندان‌مان نیز آموزش می‌دهیم که در سختی‌ها هم، می‌توان رشد کرد و شاد بود و از این فرصت به نفع خود استفاده کرد. یکی دیگر از کارهایی که می‌شود در این شرایط به آن پرداخت، کارهای مورد علاقه، فعالیت‌هایی که همیشه بدنبال فرصتی برای انجام آن بوده‌ایم. الان فرصت انجام فعالیت‌های مورد‌علاقه‌ی ماست، چون انجام این فعالیت‌ها، مورد علاقه‌ی ما بوده است حتما از انجامش غرق  انرژی و شادی می‌شویم  و نتیجه آن‌ها بسیار دلچسب و رضایت بخش خواهد بود. فعالیت‌هایی مانند: گوش دادن به موسیقی دلخواه، کتابخوانی، ورزش، بخصوص یوگا و مدیتیشن، نقاشی کردن و آن‌را در فضای مجازی با دوستان به اشتراک‌گذاشتن، ساز‌زدن و به اشتراک‌گذاری این لحظات با دوستان و عزیزانمان،طراحی و خلاصه هر فعالیتی که انجام آن برایمان لذت‌بخش است و حال خوب را تجربه می‌کنیم.