بحران جهانی کرونا، همه بهت زده داشتند اخبار کرونا را دنبال می‌کردند بعضی بسیار جدی و برخی از انسان‌های کره‌ی زمین با بی‌خیالی و عدم باور و با خود دو دوتا چهار تا می‌کردند. باور نمی کردند که در زمان کوتاهی این ویروس بتواند چنین فاجعه‌ی انسانی و بدنبال آن فاجعه اقتصادی را برای دنیا به ارمغان بیاورد و تا این اندازه انسان را در روابطش محدود کند.
ولی تجربه درطول تاریخ ثابت کرده‌است که انسان‌ها علی‌رغم تمام سختی‌ها، راهکاری برای مواجهه بااین مشکل پیدا خواهندکرد چراکه باید برای مدت‌های طولانی با آن زندگی کنند.خیلی از افراد استرس، اضطراب و دچار افسردگی، بعضی اگر زمینه وسواس داشتند که مشکل حادتر شد و اگر وسواس نداشتند حساسیت بیش ازاندازه که شاید بخاطر عدم شناخت کافی از موقعیت جدید بود بااین مشکل درگیر شدند و همچنان باقی است تا در آینده با آرامش و خیال راحت به آن بپردازنند و این‌چنین هم شد خسارت های بیشماری از جمله تلفات‌انسانی، مادی ببار آورد ولی در اثر زمان انسان‌ها یاد گرفتند که چگونه باآن برخورد کنند و چه بسا این بحران که بتواند فرصت‌های طلایی برای پیشرفت افراد فراهم کند فقط باید فرصت ها را دید واز آن‌ها استفاده کرد. حداقل ین فعالیت می‌تواند مطالعه باشد که چگونه در این شرایط می‌توانیم به خود و دیگران کمک کرد.
و هدفگذاری و یک برنامه ریزی منسجم که حداقل نتیجه آن می‌تواند رشد باشد نه استرس، اضطراب و یا افسردگی. برخی از افراد بقدری تحت تأثیر این فضا هستند که کاملا منجمدند و قادر به حرکت نیستند و بشدت دچار روزمرگی که اگر قبلا این روزمرگی بقول خودشان با بی‌تفاوتی و آرامش، حالا با استرس همراه است که در سلامت‌روانی و جسمی آن‌ها تأثیر‌گذار خواهد بود. خلاقیت، مولود نگرانی و اضطراب است، همانگونه که روز از شب متولد می‌شود. در بحرانها اختراعات، اکتشافات شاید بهترین مثال دستگاه و سیستمی بود که اندیشمندان جوان کشور ما برای فضاهای بسته طراحی کردند. سرزنش خود در زمان بحران، نادیده گرفتن استعداد بشر و بیشتر از راه‌حل‌ها،احترام به مشکلات، که می‌توان‌گفت بحران واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که انسان خود را بی‌کفایت بداند و دست از تلاش بکشد. بدون چالش، انسان باید فاتحه‌ی خودش را بخواند چون جز تکرار و عادت‌های همیشگی چیزی عاید آن نمی‌شود. روزمرگی در اثر زندگی بدون چالش، و جز مرگ تدریجی چیزی در انتظار انسان نخواهد بود.
فرصت‌های خوب را دریابید، چون فرصت‌ها مثل ابر می‌گذرند
«امیر مؤمنان»
تله درمانی
شاید قسمتی از پیشگیری درزمان شرایط بحرانی کنونی تله‌درمانی به عنوان وسیله‌ای برای پیشگیری در طی ۱۹ــCOVID . تله‌تراپی وسیله‌ای برای پیشگیری از شیوع بیماری، و همچنین پیشگیری از آسیب‌شناسی روانی جدید و بدتر ناشی از محیط فعلی ماست. در این مقاله شانا اینگرام اشاره دارد به‌اینکه چقدر مهم است که افراد بتوانند با یگدیگر در ارتباط باشند. مردم قبل از آغاز همه‌گیر شدن به شدت از برنامه‌ها و سیستم عامل‌های شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کردند، امّا افزایش نیاز به فاصله اجتماعی ناشی از بحرانِ‌سلامت باعث شیوع بیشتر این راه های ارتباطی شده است .
از طریق شبکه‌های اجتماعی می توانند با همکاران،عزیزانشان در ارتباط باشند و همین‌طور مشاوران و تمام دست‌اندرکاران بهداشت‌ِروان نیز ارتباط خود را از این طریق می‌توانند با مراجعین و مردم حفظ کنند. ولی باید توجه داشت که علی‌رغم حضور در شبکه‌ها اجتماعی همیشه بحرانها به انزوای اجتماعی منجر می‌شود مانند شرایط فعلی.
افزایش اضطراب، افسردگی و همچنین بدتر شدن سایر شرایط بهداشت روانی ( Hawryluck و همکاران، ۲۰۰۴). بنابراین تله درمانی وسیله‌ای برای پیشگیری از شیوع بیماری و همچنین پیشگیری از آسیب‌شناسی روانی جدید و استفاده از آن در محیط فعلی ما را فراهم می‌کند. گرچه اینگونه ارتباط از راه دور چالش‌های جدیدی را ایجاد کرده است که درمانگران قبلا آن را تجربه نکرده بودند، امّا امکان ادامه‌ی گروه‌های درمانی را نیز فراهم می‌کند که این امکان خدمات را به افراد بیشتری می‌دهد و تحققات اخیر نشان داده است که تله‌درمانی می‌تواند به همان اندازه درمان حضوری مؤثر باشد. گرچه ثابت شده است که دُور‌درمانی و مقابله با اضطراب، افسردگی و استرس پس از سانحه مؤثر است، مشخص نیست که آیا این‌نوع خدمات از راه دور برای افرادی که از بیماری‌های روحی شدیدتر رنج می‌برند قابل اجراست؟ ( ۲۰۲۰ ،Venkatedh & Edirapuli).
با این‌حال، اخیراً نشان داده شده است که افرادی با علائم و نشانه‌های شدید بیشتر بدنبال خدمات درمانی حضوری اند. بطور کلی دوردرمانی به نظر می‌رسد ابزاری مؤثر و فوق‌العاده مفید برای رواشناسان و سایر پزشکان است که می‌توانند برای برقراری ارتباط با بیماران استفاده کنند. «Shana Ingram,BA»